Oyunlarda anlatı meselesi

Çağlar sonra Geekyapar.com'daki çok sevgili köşem Ben Bu Adama Karşıyım'a ikinci yazıyı ekleyebildim. Kelime bütçelerimi darmaduman ettiğim bu yazıyı siz sevgili okurlarıma armağan ediyor, üç sayfanın üçünü de okumayı unutmamanızı salık veriyorum.

Hala şu linkten hemencik gidip okumaya üşenenler için yazının başlarından kerameti kendinden pek menkul bir alıntı, imajdan hemen sonra.

Geekyapar’daki kısa kariyerimde daha yeterince üzerinde durma fırsatı bulamadım, fakat beni henüz kendi çapımda yazıntılarla meşgul olduğum zamanlardan da okuyanlar (sıfır kişi) bilir – oyunlarda anlatı muhabbetiyle kafayı biraz bozmuş bir insanım. Dijital oyunlarda seksekten öte derinlik, kovalamaçtan öte deneyim olmasından rahatsız olan STEM mezunu bodrum gamerlarının reddit yorumlarını okudukça sinirlenmeme yol açan da budur. Ama şimdilik benim stereotiplere dökülmüş huzursuzluklarımı bir kenara bırakıp farklı bir şeylerden bahsedelim istiyorum, zira oyun yapanlar kadar oynayanların da görmesi gereken bir şey var.

Oyunlarda anlatı, önemlidir. Anlayamazsınız.

*

Oyunlarda hikayenin, ya da daha geniş kapsamlı olarak anlatının, bir oyun mekaniği olup olmadığı uzun zamandır geniş geniş ve bitmek bilmez bir şekilde tartışılan sıkıcı konulardan biri. Hatta öylesine uzun zamandır ki, birbirine pis pis bakan tarafları bile oluşmuş durumda: Ludologist‘ler ve Narratologist‘ler.