There is a thing that happens when you tell someone that you are into making games.

In their mind they probably go: "Games? These silly things on my phone? Or those power fantasy murder simulators? You make those?" Not that they judge you, or question your morals. They just don't know much about what you are talking about, and most of the time, also don't know that they don't know much about it.

I like this thing when it happens. It is an opportunity to explain things.

Kalite ilginç bir kavram. Hem öznel, hem nesnel, hem tartışmalı, hem de el üstünde tutulan bir kavram. Birazdan bu kavramı çok öznel ve tartışmalı bir anlamıyla kullanacağım, bu yüzden şimdiden özür dilerim.

*

Türk oyun "sektörü" ve yanlamasına alakalı diğer tüm alanlarla ilgili uzun süredir bazı temennilerim var. Örneğin, tarih boyunca neredeyse her zaman olduğunun aksine, üretilen işler birer para hevesi veya taklit olmaktan daha öte niyetlere sahne olsun istiyorum. Biri bir şey yaparken onu neden yaptığını, bir şeyin neden öyle olduğunu, bu karara nasıl vardığını anlatabilsin istiyorum. Fakat, ne kadar nezih ve çalışkan insanlarla dolu olursa olsun, bu "bilinçli üretim" safhasına geçmenin bir takım öngereksinimleri var gibi geliyor bana. Ben de elimden geldiğince bu öngereksinimleri karşılayacak konuma gelelim diye uğraşmak istiyorum, uğraşan insanlar ve oluşumlar bulayım istiyorum.

Bulmadım da değil, ama yapacak iş çok.

Geçen ayın başında düzenlenen AmberJam güzel insanlar, özgün fikirler ve ilginç oyunların yanında çok da verimli bir temaya sahipti: Connected. Jame müzikçibey olarak katıldığım ve birden fazla oyun üzerinde çalıştığım için, kendi çapımda üretimlerim basit zihin alıştırmaları ve çizimlerden öteye geçmemişti. Fakat tema üzerinde düşünmeye devam ettim - hatta jam esnasındaki fikirlerimden birini de şahane insanlarla fikir paylaşımları yardımıyla az çok ilerlettim, fakat öyle kaldı.

Orada yapılan oyunlar arasında hoşuma giden fikirlerden biri de şahane insan Sercan Altun'un oyunu Provocateur'deki bilgi iletim bağlantılarıydı. Çoğu jam oyunu gibi (zamansızlıktan dolayı) oynanış ve denge konusunda mükemmel olmasa da, oyundaki "aynı ortamda bulunan bağımsız birimler arası kısıtlı iletişim ağı/ağları ve bu ağ dahilinde yalpalaya yalpalaya yayılacak bilgi kırıntıları" öğesi (bu durumda propaganda, dedikodu, vs) çok ilgimi çekmişti. Connected'ın diğer potansiyel yorumlarını da düşünerekten geçen birkaç haftadan sonra geçen gün, eve yürürken, gözlerim parladı.

Cumartesi günü, aralarında dört gün olan kardeşim ve benim doğum günlerimizi kutlamak için sekiz milyon insan aynı evde toplanacaktık (ondört). Aynı ortamda bulunan, birbirini yeterince tanıyan ama yine de farklı sosyal çevrelerin üyeleri olan bu sekiz milyon (ondört) insanı eğlendirecek, hem de bu ilişkiler ağından faydalanabilecek bir tatlılık yapmamak için hiçbir sebep yoktu. Fakat bu tür kalabalık toplantılarda olduğu üzere, herkesin yüzde yüz dikkatini vermek zorunda olduğu bir oyunun ömrü çok kısa olacaktı, bu yüzden hem yemeğe, muhabbete, eğlentiye devam edip hem de katılınabilen bir aktivite çok daha iyi olurdu. Fiil çekimleriyle başı böylesine dertte olan bu paragrafı bitirirken, neden bu aktivite bir oyun olmasındı?